STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH

Standardy ochrony dzieci w Fundacji Arcy Arty 

Spis treści

Preambuła 1

Rozdział I Organizacja systemu ochrony 2

Rozdział II Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci 6

Rozdział III Procedury interwencji w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dziecka 16

Rozdział IV Monitoring stosowania Standardów 22

Załącznik nr [1] Karta interwencji 24

Załącznik nr [2] Monitoring standardów – ankieta dla dzieci 1

Załącznik nr [3] Standardy w wersji zrozumiałej dla dzieci 3

Załącznik nr [4] Wzór zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa 4

 

 

Preambuła

Plastyczne działanie twórcze może przynieść dziecku wiele korzyści: pozwala wyrazić siebie, rozwija wyobraźnię i kreatywność, może pomóc w budowaniu pewności siebie i stać się szansą na nawiązanie nowych przyjaźni. By to wszystko było możliwe, każde działanie musi być przede wszystkim bezpieczne dla dzieci i powinno sprawiać im prawdziwą radość. Każde dziecko zasługuje na ochronę. Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez Fundację Arcy Arty jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. 

W naszej Fundacji dzieci traktuje się z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. 

Niedopuszczalne jest stosowanie przez kogokolwiek wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. 

Personel Fundacji realizując te cele, działają w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych podmiotu oraz swoich kompetencji.

​

Rozdział I Organizacja systemu ochrony

§ 1. Użyte w tym dokumencie określenia oznaczają:

1. Podmiot – Fundacja Arcy Arty z siedzibą w Żywcu. 

2. Pracownik - osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, jest nim także członek kierownictwa podmiotu, a także wolontariusz, stażysta czy praktykant.

3. Kierownictwo podmiotu - osoba, organ lub podmiot, który w strukturze danego podmiotu zgodnie z obowiązującym prawem i/lub wewnętrznymi dokumentami jest uprawniony do podejmowania decyzji o działaniach podmiotu.

4. Dziecko - osoba, która nie ukończyła 18. roku życia.

5. Opiekun dziecka - osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun. W myśl niniejszego dokumentu opiekunem jest również rodzic zastępczy.

6. Zgoda rodzica/opiekuna dziecka - zgoda co najmniej jednego z rodziców dziecka/opiekuna. Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.

7. Krzywdzenie dziecka - krzywdzenie dziecka to każde zachowanie względem dziecka, które stanowi wobec niego czyn zabroniony. Oprócz tego krzywdzeniem jest zaniedbanie (zamierzone lub niezamierzone), działanie lub zaniechanie a także każdy jego rezultat, skutkujący naruszeniem praw, swobody, dóbr osobistych dziecka i zakłóceniem jego rozwoju.

Wyróżnia się następujące, podstawowe formy krzywdzenia:

1. Przemoc fizyczna wobec dziecka. Jest to jednorazowe bądź powtarzające się działanie bądź zaniechanie wskutek którego dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest na nią potencjalnie zagrożone. Krzywda stanowi rezultat działania bądź zaniechania ze strony rodzica, opiekuna, osoby odpowiedzialnej za dziecko, posiadającej nad nim władzę lub takiej, której ufa. 

2. Przemoc psychiczna wobec dziecka. Jest to długotrwała, niefizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a osobą za nie odpowiedzialną lub osobą, której dziecko ufa. Tak jak w przypadku przemocy fizycznej obejmuje zarówno działania, jak i zaniechania. Do przejawów przemocy psychicznej zaliczamy m.in.:

1. niedostępność emocjonalną;

2. zaniedbywanie emocjonalne;

3. relacja z dzieckiem oparta na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu;

4. nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem;

5. niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka;

6. niedostrzeganie lub nieuznawanie granic psychicznych między dzieckiem a osobą odpowiedzialną;

7. nieodpowiednia socjalizacja, demoralizacja;

8. sytuacje w których dziecko jest świadkiem przemocy;

1. Przemoc seksualna wobec dziecka (wykorzystywanie seksualne dziecka). Jest to angażowanie dziecka poprzez dorosłego lub inne dziecko w aktywność seksualną. Dotyczy sytuacji gdy nie dochodzi do kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, molestowanie werbalne - np. prowadzenie rozmów o treści seksualnej nieadekwatnej do wieku dziecka, komentowanie w sposób seksualny wyglądu i zachowania dziecka, zachęcanie do kontaktu z treściami pornograficznymi, grooming - strategie nieseksualnego uwodzenia dziecka z intencją nawiązania kontaktu seksualnego w przyszłości) i gdy do takiego kontaktu dochodzi (sytuacje takie jak: dotykanie dziecka, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy, stosunek seksualny). Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem przed ukończeniem 15 roku życia jest przestępstwem. W przypadku dzieci mówimy o wykorzystaniu seksualnym, kiedy między wykorzystującym (dorosły, inne dziecko) a wykorzystywanym (dziecko) z uwagi na wiek lub stopień rozwoju zachodzi relacja władzy, opieki czy zależności. Do innej formy wykorzystywania seksualnego dzieci zalicza się wyzyskiwanie seksualne. Jest to jakiekolwiek: faktyczne lub usiłowane nadużycie podatności dziecka na zagrożenia, przewagi sił lub zaufania - w celu seksualnym. Wyzysk seksualny obejmuje (chociaż nie jest to konieczne) czerpanie zysków finansowych, społecznych lub politycznych z wykorzystania seksualnego. Szczególne zagrożenie wyzyskiem seksualnym ma miejsce podczas kryzysów humanitarnych. Zagrożenie wyzyskiem seksualnym dotyczy zarówno samych dzieci, jak i opiekunów tych dzieci, mogących paść ofiarą wyzysku.

2. Zaniedbywanie dziecka. Jest to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie fizycznych i psychicznych potrzeb dziecka. Może przyjmować formę nierespektowania praw dziecka, co w rezultacie prowadzi do zaburzeń w jego zdrowiu i/lub rozwoju. Do zaniedbywania dziecka dochodzi w relacjach dziecka z osobą zobowiązaną do opieki, wychowania, troski i ochrony.

3. Przemoc rówieśnicza (nękanie rówieśnicze, bullying). Przemoc rówieśnicza ma miejsce gdy dziecko doświadcza różnych form nękania ze strony rówieśników. Dotyczy działań bezpośrednich lub z użyciem technologii komunikacyjnych (np. za pośrednictwem Internetu i telefonów komórkowych). Przemoc rówieśniczą obserwujemy, gdy szkodliwe działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje:

1. przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie);

2. przemoc relacyjną (np wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie, szantaż);

3. przemoc fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie);

4. przemoc materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów);

5. cyberprzemoc/przemoc elektroniczną (np. złośliwe wiadomości w komunikatorach, wpis w serwisie społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę);

6. wykorzystanie seksualne - dotykanie intymnych części ciała lub zmuszanie do stosunku płciowego lub innych czynności seksualnych przez rówieśnika, 

7. przemoc uwarunkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią (np. przemoc w relacjach romantycznych między rówieśnikami).

8. Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci – osoba wdrażającą standardy ochrony dzieci – kierownictwo podmiotu sprawujące nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dziecka w podmiocie oraz ich aktualność.

9. Koordynator bezpieczeństwa w Internecie - kierownictwo podmiotu sprawujące nadzór nad korzystaniem z Internetu przez dzieci na terenie podmiotu oraz nad bezpieczeństwem dzieci w Internecie.

10. Osoba odpowiedzialna za ochronę dziecka –kierownictwo podmiotu odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń o zagrożeniu dobra dziecka i podejmowanie interwencji przed właściwymi organami lub instytucjami.

11. Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku - osoba odpowiedzialna za opracowanie planu wsparcia dziecka i jego monitorowanie.

12.  Dane osobowe dziecka - wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka, w tym jego imię i nazwisko, wizerunek.

§ 2.

 

Podmiot Placówka znajduje się na terenie właściwości:

Sądu Rejonowego w Żywcu, ul. Kościuszki 39, 34-300 Żywiec

Komendy Powiatowej Policji w Żywcu, Aleja Piłsudskiego 52, 34-300 Żywiec,
telefon 47 85 722 00, e-mail komendant@zywiec.ka.policja.gov.pl

Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, ul. Zamkowa 10, 34-300 Żywiec, tel. 33-475-70-00

 

Ważne urzędy:

Rzecznik Praw Obywatelskich 

Rzecznik Praw Dziecka

 

Rozdział II Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci

 

§ 3.

1. Każdy członek personelu podmiotu posiada wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwraca uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.

2. Każdy członek personelu podmiotu w przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka przekazuję tę informację kierownictwu podmiotu, który podejmuje rozmowę z opiekunem. W trakcie rozmowy z opiekunem przekazuje informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywuje do przyjęcia wsparcia. 

3. Kierownictwo podmiotu monitoruje sytuację i dobrostan dziecka.

§ 4

Do obowiązków kierownictwa podmiotu należy:

1) dbałość o udostępnienie standardów ochrony dzieci na stronie internetowej podmiotu oraz na jego terenie;

2) przygotowanie personelu podmiotu do stosowania standardów ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu jakichkolwiek zmian w standardach;

3) prowadzenie ewidencji personelu podmiotu, którzy zapoznali się ze standardami ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu w niej zmian;

4) przegląd standardów ochrony dzieci w porozumieniu z dziećmi i w miarę możliwości ich rodzicami/opiekunami;

5) monitorowanie czy występują trudności w stosowaniu standardów;

6) koordynowanie prac związanych z aktualizacją standardów.

§ 5

Pomiot nie prowadzi zajęć w Internecie, nie udostępnia dzieciom Internetu i zasadniczo dzieci nie wykorzystują Internetu (chyba że we własnych telefonach komórkowych do celów prywatnych). 

§ 6.

Do kierownictwa podmiotu należy, stosowne do sytuacji:

1) przyjęcie zgłoszenia o wystąpieniu czynnika ryzyka zagrożenia dobra dziecka;

2) przyjęcie zgłoszenia o ujawnieniu symptomów krzywdzenia dziecka lub krzywdzeniu

dziecka; ujawnionych lub zgłoszonych incydentach lub zdarzeniach zagrażających dobru dziecka, udokumentowanie ich, weryfikacja oraz informowanie kierownictwa podmiotu o wynikach poczynionych ustaleń;

3) przyjęcie zgłoszenia o podejrzeniu lub niewłaściwym udostępnieniu; rozpowszechnianiu lub wykorzystaniu wizerunku dziecka lub ujawnione na tym tle problemy;

4) zainicjowanie interwencji; 

5) zawiadomienie zespołu interdyscyplinarnego w celu wszczęcie procedury „Niebieskiej Karty; 

6) zawiadomienie sądu opiekuńczego; 

7) złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego. Wzór stanowi załącznik nr [5] do niniejszych standardów;

8) prowadzenie ewidencji zdarzeń oraz interwencji, zabezpieczanie dokumentacji.

 

§ 7. 

1. Poniższe stosuje się odpowiednio do Prezesa Zarządu Fundacji i osób działających w imieniu Fundacji Arcy Arty.

2. Przed zatrudnieniem osoby w podmiocie lub nawiązaniem współpracy w innej formie i powierzeniem kandydatowi obowiązków polegających na pracy z dzieckiem podmiot ustala także czy występuje z jego strony ryzyko stworzenia zagrożenia dla dobra i bezpieczeństwa dziecka. Nadto ustala, czy kandydat podziela wartości podmiotu dotyczące poszanowania dzieci oraz ich praw.  

§ 8. 

W trakcie rekrutacji należy uzyskać:

1) dane osobowe kandydata, takie jak imię (imiona) i nazwisko, datę urodzenia, dane kontaktowe, potwierdzone sprawdzeniem dokumentu tożsamości;

2) informacje dotyczące:

1. wykształcenia kandydata/kandydatki;

2. kwalifikacji zawodowych kandydata/kandydatki;

3. przebiegu dotychczasowego zatrudnienia kandydata/kandydatki.

4. W celu uzyskania dodatkowych informacji o kandydatce/kandydacie podmiot może wystąpić do niego/do niej o przedstawienie referencji z poprzednich miejsc zatrudnienia (od poprzedniego pracodawcy) lub wskazanie kontaktu w celu pozyskania rzeczonych referencji. Nieprzedłożenie ww. dokumentu nie może jednak wywoływać negatywnych konsekwencji dla kandydata lub kandydatki.

5. Przed nawiązaniem współpracy z daną osobą, podmiot przestrzega obowiązku wynikającego z art. 21 ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich.

§ 9

1. Wszelkie oświadczenia złożone przez osobę, z którą ma być nawiązany stosunek pracy lub która ma działać w ramach podmiotu, zostają włączone do akt osobowych pracownika, a w przypadku ich braku dołączone do umowy cywilnoprawnej.

2. Brak zgody na podpisanie wymaganych oświadczeń wyłącza możliwość nawiązania stosunku pracy lub nawiązania każdej innej formy współpracy. 

§ 10.

Zasady bezpiecznych relacji

1. Każdy członek personelu zna i stosuje ustalone w podmiocie zasady bezpiecznych relacji pracownik–dziecko, dziecko–dziecko oraz uczestnik wydarzeń - dziecko. 

2. Każdy członek personelu ma prawo zaznajomić opiekuna dziecka z zasadami bezpiecznych relacji opisanymi w ust. 1.

§ 11.  Zasady bezpiecznych relacji pracownicy – dziecko

1. Zasady bezpiecznych relacji członków personelu z dziećmi obowiązują wszystkich pracowników, współpracowników, stażystów i wolontariuszy, członków podmiotu, a także każdą dorosłą osobę mającą kontakt z dziećmi znajdującymi się pod opieką podmiotu, jeśli kontakt ten jest związany z działalnością podmiotu.

2. Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez członków personelu jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie.

3. Każdy członek personelu traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego godność i  indywidualne potrzeby.

4. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie.

5. Niedopuszczalne jest nawiązywanie z dzieckiem jakichkolwiek relacji o charakterze seksualnym czy romantycznym.

6. Każdy członek personelu działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych podmiotu oraz swoich kompetencji. 

7. Każdy członek personelu jest zobowiązany do utrzymywania profesjonalnej relacji z dzieckiem i każdorazowego rozważenia, czy reakcja, komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne do sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych dzieci. Wszelkie działania względem dziecka powinny być prowadzone w sposób otwarty i przejrzysty dla innych, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji zachowania.

§ 12.  Komunikacja z dziećmi

Każdy członek personelu w komunikacji z dzieckiem:

1. zachowuje cierpliwość i szacunek wobec dziecka;

2. uważnie słucha dzieci i udziela im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej sytuacji;

3. zwraca się do dziecka po imieniu;

4. podejmując decyzje dotyczące dziecka, informuje je o tym i stara się brać pod uwagę jego oczekiwania;

5. szanuje prawo dziecka do prywatności. Jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady poufności, aby chronić dziecko, informuje je o tym najszybciej jak to możliwe;

6. dba o to, aby w przypadku dostępności innych członów personelu, być w zasięgu ich wzroku lub słuchu kiedy prowadzi aktywności z dziećmi;

7. zapewnia dziecko że jeśli czuje się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy słów, może mu o tym powiedzieć i może oczekiwać odpowiedniej reakcji i/lub pomocy;

8. nie zawstydza, nie upokarza, nie lekceważy i nie obraża dziecka;

9. nie krzyczy na dziecko, a w sytuacji wynikającej z zagrożenia bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci reaguje w inny stanowczy, zdecydowany sposób;

10.  nie ujawnia informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci. Obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego/jej sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej;

11.  nie zachowuje się w obecności dzieci w sposób niestosowny. Obejmuje to używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).

§ 13. Działania z dziećmi

Każdy członek personelu w działaniach z dziećmi:

1. jest zobowiązany do jawności każdorazowego kontaktu z dziećmi;

2. swoim zachowaniem daje przykład dzieciom i jest dla nich wzorem do naśladowania;

3. docenia i szanuje wkład i wysiłek dzieci, nie koncentruje się wyłącznie na wydajności i wynikach, nie obwinia dzieci za nieudaną pracę;

4. aktywizuje dzieci i traktuje je równo bez względu na ich zdolności oraz płeć, orientację seksualną, sprawność/niepełnosprawność, status społeczny, etniczny, kulturowy, religijny i światopogląd;

5. szanuje prywatność dzieci, w szczególności nie wchodzi do toalet, gdy przebywają tam dzieci;

6. stawia na pierwszym miejscu dobrostan dzieci;

7. nie uzależnia wartości dzieci od efektów pracy, nagród;

8. unika faworyzowania dzieci i nie otacza ich osobistą opieką, której nie potrzebują;

9. nie nawiązuje z dzieckiem jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych ani nie składa mu propozycji o nieodpowiednim charakterze. Obejmuje to także seksualne komentarze, żarty, gesty oraz udostępnianie dzieciom treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę.

10.  nie utrwala wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych. Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli kierownictwo podmiotu nie zostało o tym poinformowane, nie wyraziło na to zgody i nie uzyskał zgód rodziców/opiekunów prawnych oraz samych dzieci.

11. nie proponuje dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych ani nielegalnych substancji, jak również nie używa ich w obecności dzieci.

§ 14. Kontakt fizyczny z dziećmi

Każde działanie wobec dziecka noszące znamiona aktu przemocy jest niedopuszczalne. Istnieją jednak sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu, gdyż jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie, uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny. Nie można jednak wyznaczyć uniwersalnej zasady, po to by określić kiedy taki kontakt fizyczny jest odpowiedni, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego. Należy zawsze kierować się swoim profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując i odnotowując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie.

 

1. Każdy członek personelu w kontakcie fizycznym z dziećmi:

1. w sytuacji, w której musi dotknąć dziecko, aby skorygować jego postawę, uprzednio wyjaśnia co i z jakiego powodu będzie robił;

2. jest zawsze przygotowany na wyjaśnienie swoich czynności i gestów względem dziecka;

3. zachowuje szczególną ostrożność wobec dzieci, które doświadczyły nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania. 

Takie doświadczenia mogą czasem sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi. W takich sytuacjach pracownik powinien reagować z wyczuciem, jednak stanowczo i pomóc dziecku zrozumieć znaczenie osobistych granic.

1. nie ukrywa i zachowuje jawność utrzymywania kontaktów z dzieckiem. 

Kontakt fizyczny nie może być związany z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy. Jeśli pracownik jest świadkiem jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań i/lub sytuacji ze strony innych dorosłych lub dzieci, zawsze powinien poinformować o tym osobę odpowiedzialną i/lub postąpić zgodnie z obowiązującą procedurą interwencji.

1. w sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka, unika innego niż niezbędny kontaktu fizycznego z dzieckiem. W miarę możliwości należy zadbać o to, aby podczas każdej czynności pielęgnacyjnej i higienicznej była obecna inna osoba z podmiotu. Jeśli pielęgnacja i opieka higieniczna nad dziećmi należą do obowiązków pracownika, jest on odpowiednio przeszkolony.

2. nie bije, nie szturcha, nie popycha, nie szarpie, nie kopie, nie klepie, ani w jakikolwiek sposób nie narusza integralności fizycznej dziecka

3. nie dotyka dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.

§ 15. Kontakty poza zajęciami

1. Co do zasady kontakt członka personelu z dzieckiem powinien odbywać się wyłącznie w godzinach pracy i dotyczyć celów mieszczących się w zakresie obowiązków członka personelu.

2. Członek personelu nie może zapraszać dziecka do swojego miejsca zamieszkania ani spotykać się z nim poza godzinami pracy. 

3. Członkowi personelu wolno kontaktować się z dziećmi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych). Jeżeli nawiązanie kontaktu jest konieczne, właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich opiekunami poza godzinami pracy są kanały służbowe (e-mail, telefon służbowy). Jeśli podmiot nie posiada telefonów służbowych istnieje możliwość komunikacji z dzieckiem przez kanały internetowe (np. grupy w mediach społecznościowych, mailingi) wyłącznie, jeśli w grupie lub w gronie odbiorców jest jeszcze jedna osoba dorosła, lub odbiorcami jest co najmniej dwoje dzieci. Każdorazowo musi być to kontakt jawny, odbywany za wiedzą kierownictwa podmiotu.

4. Jeśli jest to konieczne, spotkanie z dzieckiem poza godzinami pracy, jest możliwe za zgodą rodzica/opiekuna dziecka.

5. Jeśli dziecko i jego opiekun dzieci są osobami bliskimi lub znajomymi członka personelu, podczas kontaktów towarzyskich, jest on zobowiązany do zachowania w poufności wszystkich informacji dotyczących innych dzieci oraz ich opiekunów.

6. W przypadku lekcji indywidualnych konieczna jest zgoda opiekuna oraz rekomendowana obecność jeszcze jednego dorosłego podczas takiej lekcji. 

§ 16. Bezpieczeństwo w kontaktach online

1. Każdy członek personelu jest świadomy cyfrowych zagrożeń i ryzyka wynikającego z rejestrowania prywatnej aktywności w sieci przez aplikacje i algorytmy, ale także własnych działań w Internecie. 

Świadomość dotyczy polubień określonych stron, korzystania z aplikacji randkowych, na których można spotkać dzieci, z którymi prowadzi działania w obszarze zawodowym, obserwowania określonych osób/stron w mediach społecznościowych i ustawień prywatności kont, z których korzysta.  Pracownik musi też wiedzieć, że jeśli profil pracownika jest publicznie dostępny, dziecko, rodzic/opiekunowie będzie mieć wgląd w jego cyfrową aktywność.

2. Członek personelu nie może używać swoich prywatnych kont w mediach społecznościowych do publikowania informacji związanych z pracą z dziećmi. Wszelka tego rodzaju komunikacja jest prowadzona poprzez oficjalne media społecznościowe podmiotu. Publikując komentarze na portalach społecznościowych każdy kieruje się rozwagą, i ocenia czy nie zagraża to dobru dziecka i nie wyrządzi mu krzywdy.

3. Członkowi personelu nie wolno nawiązywać kontaktów z dzieckiem znajdującym się pod opieką podmiotu poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych dla celów innych niż służbowe.

4. W trakcie zajęć czy innych aktywności, dzieci nie powinny używać urządzeń elektronicznych. 

5. Komunikacja online powinna odbywać się w miarę możliwości za pośrednictwem rodziców lub opiekunów. W przypadku, kiedy nie jest to możliwe, należy uzyskać zgodę w/w osób oraz dziecka na komunikację bezpośrednią, pamiętając o tym, że bezpośrednia komunikacja z dzieckiem za pośrednictwem poczty elektronicznej bądź zamkniętych grup służących komunikacji z dziećmi (np. Whatsapp, Messenger), jest możliwa wyłącznie, jeśli w grupie lub w gronie odbiorców jest jeszcze jedna osoba dorosła, lub odbiorcami jest co najmniej dwoje dzieci. Każdorazowo musi być to kontakt jawny.

6. Wiadomości powinny ograniczać się wyłącznie do komunikacji związanej bezpośrednio z uczestnictwem dziecka w zajęciach. W szczególności nie należy przesyłać niczego co osoba trzecia mogłaby uznać za wiadomość o charakterze seksualnym. 

7. Bezwzględnie zabronione jest komunikowanie się z dziećmi poprzez czaty internetowe, strony z grami, komunikatory internetowe, za wyjątkiem sytuacji opisanej w pkt. 5.

§ 17. Zasady bezpiecznych relacji między dziećmi 

1. Małoletni zwracają się do rówieśników z życzliwością.

2. Małoletni mają prawo do wyrażenia własnego zdania, nawet innego niż zdanie innych rówieśników, a także prawo do niewiedzy i potrzeby wsparcia w wykonywaniu obowiązków w każdym czasie.

3. Wszelkie formy prześladowania rówieśników, w tym prześladowanie, obmawianie, ośmieszanie, obrażanie za pomocą aktywności w sieci internet są niedozwolone.

4. Nie jest dozwolone rejestrowanie wizerunku innych małoletnich bez ich wiedzy i zgody, w szczególności w sytuacjach ośmieszających lub z innego powodu niekomfortowych.

2. Ewaluacja i weryfikacja zasad bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi odbywa się nie rzadziej niż raz na dwa lata, w tym po każdej sytuacji kryzysowej, jeśli w podmiocie podjęto interwencję z powodu krzywdzenia rówieśniczego.

 

Rozdział III Procedury interwencji w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dziecka

§ 18.

1. Celem interwencji jest zatrzymanie krzywdzenia dziecka, udzielenie mu ochrony w celu zapewnienia mu bezpieczeństwa 

2. Zagrożenie bezpieczeństwa dzieci może przybierać różne formy, z wykorzystaniem różnych sposobów kontaktu i komunikowania.

3. Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:

1. przestępstwo na szkodę dziecka (np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem),

2. inna forma krzywdzenia, niebędąca przestępstwem, taka jak np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie,

3. zaniedbanie potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną czy zdrowiem).

4. Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono procedury interwencji w przypadku podejrzenia działania na szkodę dziecka przez:

1. osoby dorosłe (pracownicy, inne osoby trzecie, rodziców/opiekunów prawnych),

2. inne dziecko.

§ 19.

1. Osobą odpowiedzialną za prowadzenie interwencji jest kierownictwo podmiotu, które, może powierzyć wykonywanie do tego zadania innej osobie.

2. W przypadku powzięcia przez personel podmiotu podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, lub zgłoszenia takiej okoliczności przez dziecko lub opiekuna dziecka, członek personelu podmiotu ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji osobie odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji. Notatka ma formę pisma lub maila.

3. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji, wówczas działania opisane w niniejszym rozdziale podejmuje osoba, która dostrzegła krzywdzenie lub do której zgłoszono podejrzenie krzywdzenia.

4. Do udziału w interwencji można włączyć specjalistów, w szczególności psychologów i pedagogów aby skorzystać z ich profesjonalnej pomocy podczas rozmowy z dzieckiem o trudnych doświadczeniach.

§ 20.

1. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji informuje opiekunów o ciążącym na niej obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinno-opiekuńczy, lub najbliższy ośrodek pomocy społecznej). Jeżeli poinformowanie opiekuna dziecka jest sprzeczne z dobrem dziecka lub niemożliwe, odstępuje się od tego obowiązku.

2. Po poinformowaniu opiekunów zgodnie z punktem poprzedzającym, osoba odpowiedzialna za interwencję składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury i/lub policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich oraz ośrodka pomocy społecznej.

3. Dalsze czynności są podejmowane przez właściwe instytucje, zgodnie z ich kompetencjami.

§ 21. 

1. Z przebiegu każdej interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik [nr 1] do niniejszych standardów. Kartę załącza się do rejestru interwencji prowadzonego przez podmiot.

2. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania poufności, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.

3. W przypadku gdy podejrzenie zagrożenia bezpieczeństwa dziecka zgłosił opiekun dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.

4. W zależności od potrzeb, może zostać powołany zespół w celu opracowania metod wsparcia dziecka krzywdzonego składający się ze specjalistów i pracowników  podmiotu.

§ 22.

W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu niezwłocznie odpowiednie służby (policja, pogotowie ratunkowe), dzwoniąc pod numer 112. Po dokonaniu zawiadomienia sporządza kartę interwencji, którą przekazuje osobie odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji.

§ 23. 

1. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka, osoba odpowiedzialna za interwencję przeprowadza rozmowę z dzieckiem i innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) dziecka, a w szczególności - z jego opiekunem. Osoba odpowiedzialna za interwencję podejmuje starania w celu ustalenia przebiegu zdarzenia, ale także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji.

2. Osoba odpowiedzialna za interwencję organizuje spotkanie/a z opiekunem dziecka (o ile opiekun nie jest osobą stosującą przemoc), podczas którego przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o zasadności i istniejących możliwościach skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych podmiotu lub służb.

3. Jeżeli istnieje podejrzenie, że na szkodę dziecka popełniono przestępstwo, osoba odpowiedzialna za interwencję sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje je do właściwej miejscowo jednostce policji lub prokuratury.

§ 24.

1. W przypadku, gdy z rozmowy z opiekunem wynika, że nie jest zainteresowany udzieleniem pomocy dziecku, ignoruje zdarzenie lub w inny sposób nie wspiera dziecka, które doświadczyło krzywdzenia, osoba odpowiedzialna za interwencję sporządza wniosek o wgląd w sytuację rodziny, który kieruje do sądu rodzinnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka.

2. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, że opiekun dziecka zaniedbuje jego potrzeby psychofizyczne lub rodzina jest niewydolna wychowawczo (np. dziecko chodzi w nieadekwatnych do pogody ubraniach, opuszcza miejsce zamieszkania bez nadzoru osoby dorosłej), rodzina stosuje przemoc wobec dziecka (rodzic/inny domownik krzyczy na dziecko, stosuje klapsy lub podobnego rodzaju kary fizyczne), należy poinformować ośrodek pomocy społecznej o tym fakcie oraz potrzebie udzielenia pomocy rodzinie. Nadto gdy niespełnianie potrzeb wynika z sytuacji ubóstwa, ma miejsce przemoc i zaniedbanie – należy także powiadomić o konieczności wszczęcia procedury „Niebieskie Karty”.

§ 25

1. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka przez pracownika podmiotu, osoba ta zostaje odsunięta od wszelkich form kontaktu z dziećmi (nie tylko dzieckiem pokrzywdzonym) do czasu wyjaśnienia sprawy.

2. W przypadku gdy jest oczywiste, że pracownik podmiotu dopuścił się wobec dziecka innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę, i nie zachodzi potrzeba natychmiastowego powiadamiania właściwych instytucji, osoba odpowiedzialna za interwencję bada wszystkie okoliczności sprawy, w szczególności wysłuchuje osobę podejrzewaną o krzywdzenie, dziecko pokrzywdzone oraz innych świadków zdarzenia. 

3. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.

 

§ 26. Krzywdzenie rówieśnicze

1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające na terenie podmiotu (np. na zajęciach grupowych) należy przeprowadzić rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzenie oraz jego opiekunem a także oddzielnie z dzieckiem krzywdzonym i jego opiekunem. Ponadto należy porozmawiać z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. 

2. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji. Sporządza się dwie odrębne karty interwencji dla dziecka krzywdzącego oraz krzywdzonego.

3. Wspólnie z opiekunem dziecka krzywdzącego należy opracować plan naprawczy, celem zmiany niepożądanych zachowań.

4. Z opiekunem dziecka krzywdzonego należy opracować plan zapewnienia mu bezpieczeństwa, włączając w ten plan sposoby odizolowania dziecka od źródeł zagrożenia.

5. W trakcie rozmów należy upewnić się, że dziecko podejrzewane o krzywdzenie innego dziecka samo nie jest krzywdzone przez opiekuna, innych dorosłych bądź inne dzieci. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy podjąć stosowną interwencję także w stosunku do tego dziecka.

6. W przypadku, gdy dziecko krzywdzące nie uczestniczy w działaniach podmiotu (jest osobą „z  zewnątrz”) należy porozmawiać z dzieckiem krzywdzonym, innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu, a także z opiekunami dziecka krzywdzonego celem ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Kierownictwo podmiotu organizuje spotkanie/a z opiekunem dziecka, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych podmiotu  lub służb oraz o sposobach reakcji na zdarzenie (poinformowanie sądu rodzinnego, poinformowanie szkoły, poinformowanie opiekunów dziecka krzywdzącego).

§ 27. 

1. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 13 do 17 lat, a jego zachowanie nosi znamiona czynu karalnego, należy o zdarzeniu poinformować pisemnie właściwy ze względu na jego miejsce zamieszkania sąd rodzinny lub policję.

2. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko powyżej lat 17, a jego zachowanie nosi znamiona przestępstwa, o zdarzeniu należy pisemnie poinformować właściwą miejscowo jednostkę policji lub prokuratury.

§  28.

W przypadku zgłoszenia/ujawnienia treści nielegalnych, szkodliwych lub nieodpowiednich do wieku, lub w przypadku zdarzeń godzących w bezpieczeństwo dzieci związanych z korzystaniem z Internetu należy:

1. powiadomić opiekuna dziecka skrzywdzonego i dziecka udostępniającego treści;

2. zdarzenie zarejestrować, przeanalizować oraz odpowiednio udokumentować; 

3. powiadomić policję/sąd rodzinny w przypadku podejrzenia popełnienia czynu zabronionego;

4. zapewnić bezpieczeństwo i wsparcie dziecku poszkodowanemu.

§  29. Plan wsparcia

1. Wobec dziecka poddawanego krzywdzeniu opracowuje się plan wsparcia. Dotyczy to sytuacji krzywdzenia zarówno przez osoby dorosłe (pracownicy, inne osoby trzecie, rodziców/opiekunów prawnych) jak i inne dziecko. 

2. Małoletni są niezwłocznie odsuwani od źródeł zagrożenia.

3. Dziecku zapewnia się wsparcie np. psychologiczne, w miarę możliwości a każdym razie zawiadamia się właściwe służby, które realizują swoje obowiązki względem małoletniego. 

4. Uzupełniająco przekazuje się dziecku numer telefonu zaufania 116 111. Dorośli mogą skorzystać z Telefonu dla Rodziców i Nauczycieli w sprawie Bezpieczeństwa Dzieci 800 100 100.

 

Rozdział IV Monitoring stosowania Standardów

§ 30. 

1. Osobą odpowiedzialną za standardy ochrony dzieci w podmiocie jest Joanna Zając-Slapničar.

2. Osoba, o której mowa w punkcie poprzedzającym, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji standardów, za reagowanie na sygnały naruszenia standardów, prowadzenie i analizę rejestru zgłoszeń oraz proponowanie w nich zmian.

3. Ankieta bądź inna forma oceny funkcjonowania standardów przeprowadzana jest wśród dzieci i ich opiekunów co 3 lata [załącznik nr 2]

4. Osoba, odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci dokonuje opracowania ankiet lub innych form oceny z przeznaczeniem do wypełnienia przez pracowników, dzieci i ich rodziców/opiekunów. Nadto dokonuje oceny zgodności standardów z obowiązującymi przepisami prawnymi.  Na tej podstawie sporządza raport z monitoringu. 

5. Po wprowadzeniu do standardów niezbędnych zmian, są one udostępniane członkom personelu, dzieciom i ich rodzicom/opiekunom.

 

Rozdział V Przepisy końcowe

§ 31

1. Standardy wchodzą w życie z dniem 1 września 2024 r.

2. Standardy zostają umieszczone na tablicy ogłoszeń w placówce, również w wersji skróconej, przeznaczonej dla dzieci.

3. Podmioty współpracujące, w przypadku, gdy ich działalność obejmuje kontakt z dziećmi, są zobowiązane do przestrzegania niniejszej Standardów.

4. Standardy w wersji zrozumiałej dla dzieci stanowi Załącznik nr [3]. 

​
 

Załącznik nr [1] Karta interwencji

 

1. Imię i nazwisko dziecka

2. Przyczyna interwencji (forma krzywdzenia)

 

3. Osoba zawiadamiająca o podejrzeniu krzywdzeni

 

4. Opis podjętych działań, innych niż interwencja

Data

Działanie

​

5. Spotkania z rodzicami/opiekunami prawnymi dziecka

Data

Opis spotkania

 

​
 

6. Forma podjętej interwencji (zakreślić właściwe)

zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa,

wniosek o wgląd w sytuację dziecka/rodziny, inny rodzaj interwencji. Jaki?

7. Dane dotyczące interwencji (nazwa organu, do którego zgłoszono interwencję) i data interwencji

 

8. Wyniki interwencji: działania organów wymiaru sprawiedliwości, jeśli organizacja uzyskała informacje o wynikach działania własnego/działania rodziców/ opiekunów prawnych

Data

Działanie

​

Załącznik nr [2] Monitoring standardów – ankieta dla dzieci

 

Oceń w skali od 1 do 10 swoje poczucie bezpieczeństwa podczas zajęć (1 - niskie, 10 - wysokie)

 

Jak się czujesz w relacjach z personelem (osobami prowadzącymi zajęcia, wolontariuszami) (1 - źle, 10 - bardzo dobrze). Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.

 

Określ w skali od 1 do 10 poziom zaufania do personelu (osób prowadzących zajęcia, wolontariuszy) (1 - niski, 10 - wysoki). Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.

 

Oceń w skali od 1 do 10 swoje poczucie bezpieczeństwa podczas wydarzeń takich jak wystawy (1 - niskie, 10 - wysokie)

 

  

Jak oceniasz swoje relacje z innymi dziećmi z zajęć? (1 - trudne, 10 - bardzo dobre). Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.

 

Jak oceniasz swoje relacje z innymi dziećmi? 

(1 - trudne, 10 - bardzo dobre). Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.

 

  

Napisz przy każdym punkcie, czy w Twojej opinii wystarczająco często Twój prowadzący zajęcia, podejmuje tematy: Twoich praw

bezpiecznych relacji między personelem a dziećmi, bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi, bezpiecznych relacji między uczestnikami wydarzeń a dziećmi

miejsc, w których można uzyskać pomoc, co zrobić w trudnej sytuacji bezpieczeństwa w Internecie, ochrony wizerunku i danych osobowych

 

Czy zdarzyło Ci się być świadkiem przemocy podczas zajęć? Jeśli tak, to jakiej? Napisz, co się wówczas zdarzyło i co zrobiłeś?

 

Czy zdarzyło Ci się być świadkiem przemocy podczas wydarzeń organizowanych przez Fundację Arcy Arty? Jeśli tak, to jakiej? Napisz, co się wówczas zdarzyło i co zrobiłeś?

 

Czy zdarzyło Ci się doświadczyć przemocy podczas zajęć lub wydarzeń organizowanych przez Fundację Arcy Arty? Jeśli tak, to jakiej? Napisz, co się wówczas wydarzyło i co zrobiłeś?

 

  

Czy w miejscu, w którym odbywasz zajęcia, w widocznym miejscu są informacje na temat możliwości uzyskania pomocy w trudnej sytuacji, w tym numery bezpłatnych telefonów zaufania dla dzieci i młodzieży?

 

To jest miejsce dla Ciebie. Napisz, czego brakuje Ci w relacjach z personelem oraz podczas zajęć i innych wydarzeń i w standardach ochrony dzieci,  co chciałbyś/chciałabyś zmienić, ale także co Ci się podoba.

 

  

Załącznik nr [3] Standardy w wersji zrozumiałej dla dzieci

Osoby, z którymi masz kontakt w Fundacji ArcyArty, powinny zachowywać się grzecznie i z poszanowaniem Twoich potrzeb.

 

Zależy nam aby praca, zajęcia edukacyjne i wychowawcze przebiegały w dobrej atmosferze i poszanowaniem godności wszystkich uczestniczących w nich osób. 

 

• Nikomu nie wolno Cię krzywdzić, w jakikolwiek sposób.

• Masz prawo być traktowane tak samo jak wszyscy inni małoletni. 

• Masz prawo do zadawania pytań personelowi Fundacji.

• Nikomu nie wolno stosować wobec Ciebie przemocy.

• Masz prawo do informacji i prawo do prywatności. 

• Nikomu nie wolno bez zgody Twojej i Twoich Rodziców/Opiekunów robić Ci zdjęć, nagrywać filmów.

• Personelowi Arcy Arty nie wolno proponować Ci alkoholu, papierosów ani nielegalnych substancji, ani tez używać ich w Twojej obecności.

• Personelowi Arcy Arty wolno Cię dotykać tylko za Twoją zgodą lub w sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia.

• Personelowi Arcy Arty nie wolno Cię bić, szturchać, popychać ani dotykać Cię w jakikolwiek inny sposób, którego nie chcesz.

• Personel Arcy Arty może się z Tobą kontaktować wyłącznie w czasie zajęć i w związku z Twoją lub ich pracą.

• Personelowi Arcy Arty nie wolno zapraszać Cię do ich miejsca zamieszkania, ani kontaktować się z Tobą w mediach społecznościowych lub przez prywatny telefon.

 

Pamiętaj, że lubimy Cię takim jaka/i jesteś. Podczas zajęć w Fundacji Arcy Arty po Twojej stronie leży również obowiązek kulturalnego zachowania względem innych małoletnich i dorosłych. Chcemy, żebyście się do siebie odnosili z szacunkiem, oraz m.in. nie bili, nie szturchali, nie krzyczeli i nie dokuczali. Jakakolwiek przemoc fizyczna czy psychiczna jest zakazana.

 

Kiedy czujesz się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, ktoś robi Ci krzywdę lub zachowuje nieodpowiednio, możesz powiedzieć o tym opiekunowi lub osobie prowadzącej zajęcia, która Cię wysłucha i pomoże! 

 

Załącznik nr [4] Wzór zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

Miejsce, dnia …………………………….. r.

Prokuratura Rejonowa w………………¹

L. Dz. ……………..

Zawiadamiający: 

Imię i nazwisko lub nazwa instytucji

reprezentowana przez: …………………………

adres do korespondencji: …………………………

 

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

Niniejszym składam zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa ………………………………………………………………. wobec małoletniego ………………………………………………………… (imię i nazwisko, data urodzenia) przez ……………………………………………………………………….. (imię i nazwisko domniemanego sprawcy).

Uzasadnienie

W trakcie wykonywania przez ………………………………………………………… (imię i nazwisko pracownika) czynności służbowych (informacja o charakterze czynności) ………………………………………………………………… (imię i nazwisko dziecka), dziecko ujawniło ………………………………………………………………………………………².

Dalszy opis podejrzenia popełnienia przestępstwa

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Mając na uwadze powyższe informacje, a także dobro i bezpieczeństwo małoletniego wnoszę o wszczęcie postępowania w tej sprawie.

Wszelką korespondencję w sprawie proszę przesyłać na adres korespondencyjny, z powołaniem się na numer i liczbę dziennika pisma.

 

………………………………………………… ………………………………………………

podpis pracownika podpis osoby odpowiedzialnej za podejmowanie interwencji

 

Załączniki:

1. Dokument potwierdzający uprawnienie do działania w imieniu zgłaszającego.

2. Ew. inne dokumenty

¹Zawiadomienie należy złożyć do prokuratury rejonowej właściwej ze względu na miejsce popełnienia przestępstwa.

²Opis sytuacji, która miała miejsce. Należy uzupełnić zgodnie z tym, co się wydarzyło (ważne jest, by zaznaczyć np.: kiedy i gdzie miało miejsce zdarzenie, kto mógł je widzieć/wiedzieć o nim, kto mógł popełnić przestępstwo).

​

 

Załącznik nr [5] Oświadczenie o zapoznaniu się ze standardami ochrony dzieci i zobowiązaniu do ich  przestrzegania 

​

Oświadczenie o zapoznaniu się ze standardami ochrony dzieci i zobowiązaniu do ich przestrzegania

 

...............................................

miejsce i data

 

Ja, .......................................................................... nr PESEL ...................................................... oświadczam, że zapoznałam/-em się ze standardami ochrony dzieci (w tym zasadami bezpiecznych relacji personel - dziecko ) obowiązującą w …………………………………………… i zobowiązuję się jej ich przestrzegania.

 

...............................................

podpis